داریوش مهرجویی درگذشت

إِنَّـا لِلَّهِ وَإِنَّـا إِلَیْـهِ رَاجِعُـونَ

نام:	داریوش مهرجویی
پیشه:	کارگردان، تهیه کننده و نویسنده
تاریخ تولد:	۱۷ آذر ۱۳۱۸
تاریخ درگذشت:	۲۲ مهر ۱۴۰۲
محل تولد:	تهران
محل درگذشت:	کرج
سن درگذشت:	۸۳ سال
علت درگذشت:	بر اثر ضربات چاقو

زندگی:

داریوش مهرجویی (۱۷ آذر ۱۳۱۸ – ۲۲ مهر ۱۴۰۲) فیلم‌ساز و نویسندهٔ ایرانی بود. او، که از بنیان‌گذارانِ کانونِ سینماگرانِ پیشرو بود، یکی از فیلم‌سازان برجستهٔ ایران و از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران به‌شمار می‌رود.^[۱] مهرجویی علاوه بر فعالیت در سینما، به نوشتن رمان و ترجمه نیز می‌پرداخت.
مهرجویی نخست دوستدارِ موسیقی بود. سپس‌تر برای تحصیل در رشتهٔ سینما به لس آنجلس رفت؛ ولی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) آمریکا فلسفه خواند و فارغ‌التّحصیلِ شد. نخستین فیلمش الماس ۳۳ بود که در سال ۱۳۴۶ منتشر شد و ناموفق بود.^[۲] مهرجویی با ساختِ فیلم گاو (۱۳۴۸) نگاه‌ها را متوجّهِ خود کرد و به موج نوی سینمای ایران شکل داد. پس از انقلابِ ۱۳۵۷ مدّتی از ایران رفت، امّا چند سال بعد بازگشت و به فیلم‌سازی پرداخت و عضوِ پیوستهٔ فرهنگستانِ هنر شد.^[۳] از دیگر فیلم‌های برجسته‌اش می‌توان به اجاره‌نشین‌ها (۱۳۶۵)، هامون (۱۳۶۸)، سارا (۱۳۷۱)، پری (۱۳۷۳)، لیلا (۱۳۷۵)، درخت گلابی (۱۳۷۶)، مهمان مامان (۱۳۸۲) و سنتوری (۱۳۸۵) اشاره کرد. بسیاری از این فیلم‌ها اقتباس از آثارِ نویسندگانی از هنریک ایبسن تا غلامحسین ساعدی بوده است. مهرجویی و همسرش وحیده محمّدی‌فر ۲۲ مهر ۱۴۰۲ در خانهٔ ویلایی خود در مشکین‌دشتِ کرج کُشته شدند
داریوش مهرجویی در ۱۷ آذرِ ۱۳۱۸ در تهران^[۱۰] در خانواده‌ای از طبقهٔ فرودست به‌دنیا آمد. در کودکی تحتِ تأثیرِ مادربزرگش، که مسلمانی معتقد بود، قرار گرفت. در مصاحبه‌ای به سالِ ۱۳۵۱ در این باره می‌گوید: «مادربزرگم از آن نمازخوان‌های دوآتشه بود؛ و تحت تأثیر فضای روحانی او، من هم از سن هفت تا پانزده‌سالگی، شده بودم یک مسلمان واقعی. نماز و روزه‌ام یک بار هم ترک نمی‌شد. […] اما از پانزده سالگی به بعد، درست آن موقعی که نماز و روزه‌ام به حساب می‌آمد، شک در دلم نشست.»^[۱۱] در نوجوانی به موسیقی علاقه‌مند شد و مدّتِ کوتاهی در درسِ موسیقیِ آقای زندی شرکت کرد. نزدِ پدرش، که موسیقی ایرانی را خوب می‌شناخت، به نواختنِ سنتور پرداخت و بعد با موسیقی کلاسیکِ مغربی آشنا شد و به نواختنِ پیانو و نوشتنِ قطعاتی برای پیانو پرداخت.

درگذشت:

مهرجویی و همسرش، وحیده محمّدی‌فر، شبِ ۲۲ مهرِ ۱۴۰۲ در خانهٔ ویلایی خود در مشکین‌دشت به دستِ باغبانِ سابقشان و همدستانش کُشته شدند.^[۴][۱۹] دخترشان جسد آن‌ها را کشف کرد و ماجرا را به پلیس گزارش داد.^[۲۰] پیش از این حادثه، محمّدی‌فر در صفحهٔ شخصیِ خود در شبکه‌های اجتماعی از تهدیدهای «شخصی ناشناس با لهجه غیر ایرانی» با چاقو از پشتِ درِ ویلا خبر داده بود.^[۲۱][۲۲] او همچنین در این پست در صفحه اینستاگرام خود نوشته بود که در هفته‌های اخیر مورد سرقت قرار گرفتند و دو سنتور مربوط به پروژهٔ سنتوری ۲ از او دزدیده شده بود.