انواع تسبیح نگین دار

توضیحات

تَسبیح ابزاری‌ست برای نشانه‌گذاری یا به‌یاد سپردن “شمار” واژگان گفته‌شده در ستایش خداوند. این ابزار نوعی مهره‌های نیایش متشکل از مجموعهٔ مهره‌های گِلی سنگی، سفالی، صدفی، استخوانی، چوبی، پلیمری، پلاستیکی و جز آنهاست که به رشته می‌کشند تا به کمک آن شمار نیایش‌ها و ذکرها و وردها را نگاه دارند. در قدیم تعداد مهره‌های تسبیح، صد یا کمتر و بیشتر بود، و تسبیح‌های با هزار دانه که «تسبیح هزاردانه» نام داشت نیز ساخته می‌شد

تسبیح‌های از جنس گل معمولاً از خاک‌های متبرک ساخته می‌شوند (خاک حرم امامان شیعه)

تسبیح از تراشیدن و شکل‌دادن مواد گوناگونی درست می‌شود. از آن جمله‌است سنگ‌های کهربا، فیروزه، عقیق و خُماهان، و نیز گل پخته که گاه مانند خرمهره لعاب داده‌شده‌است. همچنین برخی از تسبیح‌ها را از تراشیدن و تیله‌وار نمودن چوب سخت و تیره‌رنگ درخت بان یا یُسر می‌سازند که گاه آن را نقره‌کوب نیز می‌نمایند.^[۲]

مهره بلندتر و دانه‌بزرگ تسبیح که هر دو انتهای نخ تسبیح را از آن بیرون کرده به هم گره می‌زنند شیخک نام دارد.^[۳] به هر یک دیگر مهره‌های تسبیح آخوندک هم می‌گویند.

به تسبیحی که مهره‌های آن خال‌های گرد نزدیک به هم و غیر از رنگ خود مهره داشته باشد تسبیح چشم‌بلبلی گفته می‌شود.